Z wielką radością przyjąłem wiadomość, że książka mojego autorstwa opowiadająca o życiu
Madame Curie przypadła do gustu tak wielu Czytelnikom. Wyczerpanie nakładu poprzedniego
wydania sprawiło, że Wydawnictwo Sophia zaproponowało mi wznowienie książki.
Korzystając z okazji poprawiłem błędy (niektóre zauważone przez wnikliwych Czytelników,
za co jestem im niezmiernie wdzięczny), kilka części książki rozszerzyłem, uzupełniłem, dodałem także partie tekstu związane z nowymi odkryciami dotyczącymi życia Marii Skłodowskiej-Curie – w tym nigdy wcześniej niepublikowane w języku polskim listy Uczonej.

W cytowanych listach zdecydowałem się na zachowanie oryginalnej pisowni, wierząc, że odda to ducha epoki.

Wspomnienia jej uczniów: Františka Běhounka, Moïse Haïssinsky᾿iego, Marcela Frilley᾿go,
kucharki Józefy Abramczyk czy osobistego szofera Raymonda Druxa z pewnością bardziej ożywiają postać Uczonej. Z kolei krótkie relacje z jej podróży do Czech, Włoch, Brazylii i Hiszpanii oraz biografia Uczonej autorstwa Maríi Luz Morales wydana już w 1936 roku1, a więc rok przed słynną książką Ewy Curie, dopełniają wizerunku Madame Curie.

Dodatkowo, tam gdzie uznałem to za stosowne, dodałem odpowiednie linki do felietonów opublikowanych na stronie projektu edukacyjnego Piękniejsza Strona Nauki. Do niniejszego wydania dodano także tłumaczenie Przedmowy autorstwa dr. inż. Piotra Chrząstowskiego w językach angielskim, francuskim, niemieckim i hiszpańskim. Wspólnie z wydawnictwem uznaliśmy, że stanowi ona swoiste streszczenie książki i najlepszą dla niej rekomendację.

Poza codziennym życiem Marii Skłodowskiej-Curie, który wyłania się z kart tej książki
ważną jej częścią są liczne fotografie. W obecnym wydaniu dodano nowe, podobnie jak w poprzednim wydaniu, często publikowane po raz pierwszy. Zaskakuje fakt, że Maria Skłodowska-Curie, która zdecydowanie i konsekwentnie unikała fotografów ma tak wiele zdjęć – zwłaszcza pozowanych.

W tym roku przypada dziewięćdziesiąta rocznica otwarcia Instytutu Radowego
w Warszawie. Nie muszę wiele pisać o tym jak wielką radość sprawiło Marii powstanie placówki w odrodzonej i wyzwolonej Polsce.

Honorowy patronat nad obecnym wydaniem książki objął Prezydent Miasta Poznania oraz Polskie Towarzystwo Chemiczne i Narodowy Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie. Panu Prezydentowi Miasta Poznania Jackowi Jaśkowiakowi, Pani Prezes PTCh prof. dr hab. Izabeli Nowak oraz Panu Dyrektorowi NIO–PIB prof. dr. hab. n. med. Janowi Walewskiemu chciałbym w tym miejscu wyrazić wdzięczność za życzliwość i przychylność.

Rok 2022 jest także wyjątkowy z jeszcze jednego względu. Sto lat temu Senat Uniwersytetu
Poznańskiego nadał godność doktora honoris causa Marii Skłodowskiej-Curie. Uczona jest
pierwszą osobą, której poznańska uczelnia nadała to wyjątkowe wyróżnienie. Związków
Madame Curie z Poznaniem jest więcej. W liście z 8 października 1922 roku do bratowej Jadwigi Skłodowskiej Maria pisała: „Bardzo mi było miło czytać, co piszesz o Poznaniu i o poznańskiem. Już od paru osób słyszałam, że Poznań jest bardzo cywilizowanem i pięknem miastem, i że życie tam jest dobrze zorganizowane. Bodajby tak i nadal pozostało”.

Praca biografa nigdy się nie kończy, bowiem nie wiadomo kiedy natrafi on na nieznane
dotąd materiały. Trudno więc zgodzić się z opinią nielicznych (na szczęście!) autorów, że w kwestii życia Madame Curie nie ma już nic do napisania. Jak bardzo jest to mylna opinia!

Sądzę, że wszystkie dokonane przeze mnie zmiany dadzą Czytelnikom większą radość
poznawania „czarodziejki o szarych oczach”. A pamięć o Marii Skłodowskiej-Curie będzie
utrwalona. W końcu Uczona nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa…

Tomasz Pospieszny

Poznań, marzec 2022 roku