/   Tomasz Pospieszny   /

 

 

Harriet Brooks

(1876–1933)

Harriet Brooks była jedną z najwybitniejszych fizyczek jądrowych badającą przemiany jądrowe i radioaktywność. Uważana jest za pierwszą kanadyjską uczoną zajmującą się fizyką jądrową. Współpracowała z ikonami epoki: Josephem Johnem Thomsonem, Ernestem Rutherfordem i Marią Skłodowską-Curie. Rutherford uważał zresztą, że dorównuje ona zdolnościami i geniuszem Marii Curie. Należy do pierwszych osób, które odkryły radon i próbowały określić jego masę atomową. Brooks przeprowadziła serię eksperymentów mających na celu określenie charakteru radioaktywnych emisji z toru. Przypisuje się jej także odkrycie koncepcji odrzutu atomowego. Eksperymenty te stanowiły jedną z podstaw rozwoju nauki o technologii jądrowej.

 

 

Lise Meitner

(1878–1968)

Albert Einstein mówił o niej: Jest naszą Madame Curie i to bardziej utalentowaną niż Madame Curie. I nie powinno to dziwić. Jej sukcesy naukowe były zaskakujące. Była współodkrywczynią odrzutu jądra atomowego, kilku naturalnych izotopów promieniotwórczych i trwałego izotopu protaktynu. Samodzielnie zbadała właściwości fizyczne wielu substancji promieniotwórczych, rozkład energii promieniowania beta, promieniowanie beta i gamma, odkryła zjawisko nazywane dziś zjawiskiem Augera. Prawidłowo zinterpretowała doświadczenie wykonane przez Ottona Hahna i Fritza Strassmanna, obliczyła energię wyzwalaną w tym procesie oraz przewidziała łańcuchową reakcję jądrową. Lise Meitner z całą pewnością zasłużyła na Nagrodę Nobla, której pomimo ogromnych zasług nigdy nie dostała.

 

 

Marietta Blau

(1894–1970)

Marietta Blau pozostaje do dziś mało znaną i prawie zapomnianą badaczką, która położyła podwaliny pod współczesną fizykę cząstek elementarnych. Opracowała fotograficzną metodę detekcji cząstek. Dzięki jej badaniom i pomysłowości po raz pierwszy
zastosowano fotograficzne emulsje jądrowe, które były użyteczne do obrazowania i dokładnego pomiaru cząstek (głównie cząstek alfa i protonów) oraz zdarzeń jądrowych o wysokiej energii. Jako pierwsza uczona użyła emulsji jądrowych do wykrywania neutronów, co pozwoliło na opracowanie metody dokładnego badania reakcji wywołanych przez zjawiska promieniowania kosmicznego. Jej prace znacznie przyspieszyły rozwój fizyki cząstek. Niestety nie przyznano jej Nagrody Nobla, chociaż otrzymał ją Cecil Powell za użycie światłoczułej emulsji oraz wytworzenie emulsji jądrowej, dzięki której badał procesy jądrowe.

 

Ida Noddack

(1896–1978)

Jedna z najwybitniejszych uczonych XX wieku była obdarzona nie tylko niezwykłymi zdolnościami analitycznymi, ale także ponadprzeciętną intuicją. Wyjątkowo precyzyjna i ambitna, wyprzedzała swój czas o kilka pokoleń. Wraz z mężem odkryła dwa
pierwiastki chemiczne – ren i mazur (obecna nazwa technet). Niestety, odkrycie drugiego nie zostało potwierdzone, choć dziś coraz częściej słychać głosy, że niesłusznie. Ida Tacke-Noddack jako pierwsza podała prawidłową interpretację eksperymentu Fermiego, jednak jako kobieta – i tylko dlatego – została zignorowana przez męskie środowisko naukowe. Czas pokazał, że miała rację.

 

Chien-Shiung Wu

(1912–1997)

Była jedną z największych specjalistek w zakresie radioaktywności. Pracowała przy Projekcie Manhattan nad wzbogaceniem uranu. Do jej największych sukcesów naukowych należy zaliczyć zaprojektowanie i wykonanie w 1957 roku eksperymentu, którym potwierdziła hipotezę dwóch amerykańskich fizyków Tsung-Dao Lee i Chen Ning Yanga z 1956 roku. Przewidzieli oni teoretycznie, że w rozpadzie beta łamana jest parzystość. Była nazywana Pierwszą Damą Fizyki. I pomimo wielkiej pracowitości, oddania nauce, pomysłowości i znacznych osiągnięć nie otrzymała Nagrody Nobla, podczas gdy Lee i Yang zostali jej pierwszymi chińskimi laureatami w 1957 roku. Na pocieszenie Chien-Shiung Wu była pierwszą osobą, która otrzymała Nagrodę Wolfa z fizyki.

_____________________

T. Pospieszny, Pasja i geniusz. Kobiety, które zasłużyły na Nagrodę Nobla, Wydawnictwo Po Godzinach, Warszawa 2019.